/5

Do sali przyszła matka dziewczyny. Lekko rozmazany makijaż i trzęsące się ręce.

- Jak się czujesz, kochanie? - zapytała poprawiając swoje nieułożone włosy.

- Ale ja nikogo nie pamiętam. - wyjąkała Alex spoglądając badawczo na kobietę.

- Jestem twoją mamą, słonko.

- Dlaczego Cię nie pamiętam? Dlaczego nic nie pamiętam. Nie wiem nawet, co zdarzyło się między mną, a tym chłopakiem. Czy on był.. czy był.. był mi bliski? - w końcu dobrała odpowiednie słowa.

- Myślę, że.. tak. Ostatnio dużo czasu spędzaliście razem. Chyba dobrze się bawiliście. -  odpowiedziała pani Schirazi. Opowiedziała jej  jeszcze jakąś część jej życia, ale są przecież rzeczy, o których nie mówi się rodzicom. Co z tą częścią? Po paru godzinach kobieta musiała opuścić szpital, żeby iść do pracy.

We wejściu minęła Harry'ego, który szedł właśnie porozmawiać z Alex.

- Hej Alex. - krzyknął dochodząc do sali. Dziewczyna momentalnie uśmiechnęła się.

- Jesteś sam? - zapytała nie ukrywając zdziwienia.

- Tak. Chcę z Tobą porozmawiać o Lou. - Alex spoważniała.

- O czym dokładniej? Przecież ja nic nie pamiętam. - odpowiedziała, próbując się wymigać.

- To Twój chłopak, nie możesz go tak traktować. Ranisz go, mała.- poklepał ją po ramieniu i wyszedł. Zostawił ją z wieloma pytaniami w głowie.

***

- Halo? - rozległ się dźwięk w słuchawce.

- Louis? - i znów krzyk "Tommo". 

- Tak?

- Odwiedzisz mnie? Tylko sam, proszę. - zapytała Alex. Chłopak uśmiechnął się i odpowiedział, że zaraz będzie.

Założył koszulkę w paski i wziął kluczyki informując, że wychodzi. Do szpitala dotarł w ciągu piętnastu minut. Przywitał się buziakiem w policzek z dziewczyną, i zapytał o czym chciała porozmawiać.

- Harry powiedział, że byliśmy razem. - Tomlinson ukrył swoje zdziwienie i odchrząknął.

- Kocham Cię. - szepnął nie rozluźniając atmosfery. 

- Nie wiem nic o tobie. Czuję jakbym Cię nie znała. - odwróciła stronę w inną stronę. Louis'owi poleciały po policzkach łzy. - Nie chcę Cię zranić. - dodała po chwili. - Zabierz mnie stąd, proszę.
- Najpierw buziak. - zaprotestował już rozpromieniony, na co dziewczyna przyciągnęła go do siebie i pocałowała lekko w usta.
- Pasuje? - uśmiechnęła się.
- Jak najbardziej. - dziewczyna odłączyła od siebie kilka kabelków, ubrała jeansy i koszulkę. Louis wziął ją na ręce i przeszedł szybko pustym już korytarzem. - Zabiorę Cię do nas, bo Twoja mama nie byłaby z tego zadowolona, hm?
- O, tak. Dziękuję. - puściła mu oczko.

***

- Obejrzyjmy "I, że Cię nie opuszczę". - zaproponowała Justine tuląc się do ukochanego.

- Znowu. - przeciągnął znudzony Harry. - lepiej "Straszny film 5".

- Louis, mogę spać dzisiaj z Tobą? - szepnęła mu do ucha Alex.

- Ty zawsze. - odszepnął.

- To obejrzyjcie coś, a ja idę spać. - spojrzała na Lou. 

- Pójdę z Tobą. - dodał chłopak.

- Nie, no nie róbcie scen. - wyskoczył Zayn.

- Zostańcie z nami. nie jedliśmy jeszcze kolacji. -ciągnął dalej Niall.

Loczek wstał i zapalił światło w kuchni. Przeszukał szafki, lodówkę i zrezygnowany wrócił do salonu sięgając po telefon. 

- Zamawiam pizzę. - poinformował. 

Po niecałej godzinie wszyscy zajadali się pizzą oglądając komedię romantyczną. W międzyczasie Lou i Ali wymknęli się do pokoju.

***

Tomlinson razem ze Schirazi leżeli już w łóżku, kiedy wpadł Hazza. 

- Lou, musimy pogadać. - chłopak delikatnie wysunął się spod kołdry, żeby nie obudzić dziewczyny.- Justro mamy koncert, pamiętaj o niespodziance! 

- Pamiętam. Ale mamy chyba większy problem. - odezwał się.

- Doktor powiedział, że szanse są znikome, więc ciesz się.- dziewczyna obudziła się i przez uchylone drzwi słyszała kawałek rozmowy.

- Jeśli ona się dowie to straciliśmy najważniejszą osobę w życiu. Bynajmniej moim. - odpowiedział.

- Moim też. Ale zatrzymajmy to dla nas. - dodał. Louis wrócił do pokoju, a Alex udawała, że śpi dalej.

Wsunął się z powrotem pod kołdrę przytulając się do dziewczyny. 

- Louis! - krzyczała mu do ucha. - Louis! - tym razem jeszcze głośniej. Chłopak przetarł oczy i puścił ją z uścisku. Wstała i szybko poszła do łazienki. Poszedł za nią i widząc jak wymiotuje zebrał jej włosy i przytrzymał. Wiedział, że to jego wina, ale nie potrafił odmówić sobie i jej przyjemności spędzenia trochę czasu razem.

- Powinnaś zostać w szpitalu. To nie był dobry pomysł. - powiedział.

- Ciii.. - przytknęła mu palec do ust. - Już jest dobrze.

Zmoczyła ręce ciepłą wodą i przemyła twarz.

- Jak ja wyglądam! - zrobiła dziwną minę dziewczyna.

- Uroczo. - powiedział Tomlinson.  - Zrobię Ci herbatę, wracaj do łóżka.

Nie wykonała polecenia i po cichu uchyliła drzwi do pokoju kuzyna. Popatrzyła przez chwilę  na niego i przeszła do wygrzanego łóżka Tommo.Wypiła ciepłą herbatę i wtuliła się w tors śpiącego faceta leżącego obok.
- Dziękuję. - wyszeptała nie chcąc go budzić. - Moglibyśmy być razem.
Lou otworzył oczy i szczerze się uśmiechnął, przybliżyła swoją twarz do jego i złożyła pocałunek na jego ustach. Wróciła do poprzedniej pozycji i zasnęła.